Een artikel in BN de stem van 01-08-2022 deed mijn wenkbrauwen fronzen. De titel was "kersverse ouder kan kiezen voor betaald verlof". Over de mogelijkheden voor beide nieuwe ouders om verlof te nemen voor, tijdens en na een geboorte. "Om ouders meer tijd te geven om te wennen aan de nieuwe gezinssituatie". Mijn gedachte gingen gelijk uit naar degene die midden in een rouwproces zitten en die ook moeten wennen aan de nieuwe gezinssituatie. Maar dan niet door geboorte van een mooi nieuw medemens, maar door een verlies van een dierbare.
Geen wettelijk rouwverlof
Als een dierbare overlijdt is algemeen bekend dat er wettelijk dagen zijn vastgelegd in CAO's tussen het overlijden en de uitvaart. Dit varieert van 1, 2 of 4 verlofdagen afhankelijk van in welke familiegraad de overledene tot jou staat. Laat die even op je inwerken: als mijn partner overlijdt of mijn kind dan heb ik recht op 4 verlofdagen tussen het overlijden en uitvaart in. Bij het overlijden van een broer of zus is dit 2 dagen. En wat als één van mijn meest dierbare vrienden overlijdt met wie ik een soort familieband had? En wat als er sprake is van levende rouw, dus als de persoon in de laatste fase is gekomen van zijn of haar leven door ziekte? Of de periode na de uitvaart? Daar kan kan ik geen regeling voor vinden. Enkel de vermelding dat het in een CAO kan zijn vastgelegd en dat het kan verschillen per werkgever.
Wel kan ik uitgebreide informatie vinden over zwangerschapsverlof, geboorteverlof of ouderschapsverlof. Maar voor verlof rondom rouw word ik doorverwezen naar calamiteitenverlof, kortdurend en langdurend zorgverlof. Dat vind ik toch raar.
Waarom wordt het begin van een leven omringd door diverse mogelijkheden om kind en ouder een goede start van het leven te geven. Maar wordt er vrijwel geen mogelijkheid geboden om een goed einde te geven aan datzelfde leven.
Rouwen is maatwerk
In een artikel van RendementOnline van 22-06-2022 lees ik dat 'het kabinet voorlopig geen wettelijk rouwverlof in gaat voeren. De minister staat er niet onwelwillend tegenover, maar constateert dat bij dit verlof het lastig is om voor benodigd maatwerk te zorgen''.
Het klopt: rouwen is maatwerk. Dit verschilt per persoon en is afhankelijk van allerlei omstandigheden. Niemand rouwt hetzelfde. Maar zijn alle bevallingen dan wel gelijk? Is de periode na de bevalling voor iedereen gelijk? Ik weet het niet want ik heb zelf geen kinderen, maar als ik ouders om mij heen hoor is geen enkel verhaal gelijk. Waarom is er dan wel een algemene wet die recht geeft op minimaal 4 en maximaal 6 weken zwangerschapsverlof, minimaal 10 weken bevallingsverlof en 26 weken ouderschapsverlof (waarvan 9 weken deels betaald)?
Begrijp me niet verkeerd. Ik gun iedereen die tijd om verbinding te maken met hun kind. Samen op zoek te gaan naar een nieuwe invulling van het leven, dat door de komst van een kind zal veranderen. Om de verbinding met elkaar te zoeken in deze veranderde omstandigheden en hectische tijd.
Maar waarom dan ook niet een nabestaande de tijd gunnen om op een andere manier te verbinden met hetgeen verloren is gegaan? Om ook een nieuwe invulling te geven aan het leven zonder hun dierbare? Om het hoofd te bieden aan alle emoties die er in deze hectische tijd spelen?
Wat is het toch dat als het om rouwverwerking gaat of beter nog het integreren van het verlies, we het liefst wegkijken? Hoe komt het dat we een rouwende niet de tijd gunnen om te rouwen? Zonder dat dit gevolgen heeft voor inkomsten en/of vakantiedagen? Waarom niet beginnen met rouwverlof gelijk te stellen aan ouderschapsverlof? Dan wordt er tenminste een begin gemaakt. Want het is een utopie dat je een oplossing vindt dat aan alle verschillende rouwprocessen voldoet. Dat kan niet want geen mens is gelijk. Dus waarom wachten?
Dit zijn mijn gedachten die naar boven komen tijdens het lezen van het artikel. Het raakt me omdat ik ervaar wat het voor mensen is om 'gewoon' maar door te leven zonder echt stil te staan bij de veranderingen die een verlies met zich meebrengt. Of dit nu is na een overlijden of in de periode voor het overlijden.
Weet dat mijn deur voor iedereen open staat die de behoefte voelt om te praten over alles wat je bezig houdt als het gaat om jouw rouw. Kijk op mijn website voor meer informatie.
Rouw is de achterkant van de liefde en heeft daarom net zo hard onze aandacht nodig.
Reactie plaatsen
Reacties