De feestdagen worden vaak geassocieerd met vreugde, gezellig samen zijn, familie en vrienden. Maar als je een dierbare bent verloren dan is het verlies in deze dagen alleen maar sterker voelbaar. Hoe kunnen we in deze periode steun bieden aan degene die deze dagen met gemengde gevoelens beleven?
Veel mensen spreken over rouwverwerking maar rouw verwerk je niet, rouw integreer je. Rouwverwerking vind ik dan ook geen goed woord. Ik spreek liever over rouwen want rouw gaat niet weg. Het verlies van wat eens was blijft. Het is een onderdeel van je leven. Vandaar dat ik eerder spreek van rouwen en het integreren ervan i.p.v. rouwverwerking. Dus: waarom rouwen zo belangrijk is
Een artikel in BN de stem van 01-08-2022 deed mijn wenkbrauwen fronzen. De titel was "kersverse ouder kan kiezen voor betaald verlof". Over de mogelijkheden voor beide nieuwe ouders om verlof te nemen voor, tijdens en na een geboorte. "Om ouders meer tijd te geven om te wennen aan de nieuwe gezinssituatie". Mijn gedachte gingen gelijk uit naar degene die midden in een rouwproces zitten en die ook moeten wennen aan de nieuwe gezinssituatie. Maar dan niet door geboorte van een mooi nieuw medemens, maar door een verlies van een dierbare.
Recent heb ik de documentaire "schijnstudent" gezien van Leon Veenendaal. Over een vrouw die zichzelf van het leven beroofde zonder iets achter te laten voor haar nabestaanden. Haar familie kwam tot de ontdekking komt dat ze 6 jaar lang als schijnstudent door het leven ging. Haar zus en haar moeder proberen via haar laptop, mobiel en social media antwoord te krijgen op hun vragen. Dit doet mij denken aan een lezing die ik recent bij uitvaartcentrum Zuylen in Breda heb gevolgd over digitale nalatenschap, gegeven door Sander van der Meer (Digital Life Legacy) die in deze documentaire de familie helpt bij het verkrijgen van toegang tot de gegevens.
